Kultura i Rozrywka

W sumie Kolekcję II udało się rozbudować o prace Piotra Uklańskiego, Witka Orskiego, Davida Chichkana oraz Mirosława Bałki i Katarzyny Krakowiak. Są to fotografie, wydruki, akwarele i neony. Zakup prac dofinansowało Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Zrealizowano go ze środków budżetu miasta Białegostoku. Z pierwszego źródła Arsenał uzyskał 180 tys. zł, z miasta - 49,2 tys. zł.

Solidarność i dziura w ziemi

Pracę Piotra Uklańskiego Bez tytułu (Solidarność) z 2007 r. można już było oglądać w Arsenale. Zbiory białostockiej galerii wzbogaciła na razie pierwsza część dyptyku - fotografia na dibondzie o rozmiarach 260x370 cm.

- Piotr Uklański w pracy Bez tytułu (Solidarność) odwołuje się do symbolu narodowego, czyniąc sztukę współczesną integralną częścią życia społecznego. Utworzony pod kierunkiem artysty, z kilku tysięcy żołnierzy, charakterystyczny logotyp Solidarności został sfotografowany w dwóch ujęciach - zwartym i rozproszonym - w szczególnym miejscu, na terenie Stoczni Gdańskiej, kolebce ruchu solidarnościowego - czytamy w materiałach Arsenału. - Uważamy, że to bardzo ważna praca wybitnego i znanego w świecie artysty, która jest bardzo mocno osadzona w kontekście Polski, praca, którą z pewnością będziemy prezentować na wystawach w kraju i za granicą, gdyż jej narodowa symbolika jest tak silna i wielopłaszczyznowa, że wpisuje się w różne narracje obecne w naszej kolekcji.

Drugą część dyptyku stworzonego przez artystę, którego prace znajdują się m.in. w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Tate Modern w Londynie czy Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Arsenał chce zakupić w 2018 r.

Dwie kolejne zakupione prace są dziełami Witka Orskiego. To Dziura w ziemi (6x4,5) oraz Dziura w ziemi (135) z roku 2015. Są wydrukami atramentowo-pigmentowymi w oprawie z wytrawionego dębu. Również i one gościły już w Arsenale.

- Dziury w ziemi to cykl oparty o bardzo surową, jasno uporządkowaną i analityczną koncepcję. Punktem wyjścia są czarno-białe zdjęcia, do wykonania których użyte zostały różnego rodzaju standardowe formaty negatywów. Na każdym ze zdjęć zarejestrowana jest wykopana przez artystę dziura w ziemi, o rozmiarach dziesięciokrotnie większych niż zastosowany w danym przypadku negatyw - informuje Galeria. - Wybraliśmy do zakupu dwie z cyklu prac Dziury w ziemi Witka Orskiego. Czarno-białe, szaro-szare, o niskim kontraście, oszczędne, małomówne zdjęcia, przedstawiające wykopane doły.

Na tym nie koniec. Kolejną z prac - Dziura w ziemi (6x9) - Orski podarował Galerii.

Granice i neony

Swoje prace Arsenałowi podarowali też David Chichkan oraz Mirosław Bałka i Katarzyna Krakowiak.

- David Chichkan to młody, ukraiński, zaangażowany artysta i aktywista ze skłonnością do anarchii i obnażania relacji władzy. Posługuje się często rysunkiem, komiksem czy muralem (estetycznie nawiązującym często do tradycyjnego malarstwa rosyjskiego, w tym ikon i socrealizmu). Ostatnie jego prace są bezpośrednim komentarzem do przemian społecznych po rewolucji na Majdanie - pisała o nim Agata Pyzik.

Kolekcję Arsenału wzbogaciła jego praca Przekraczanie granic 2 (Ukraina - Polska).

Wreszcie sześć neonów podarowali Arsenałowi Mirosław Bałka i Katarzyna Krakowiak. Tworzą projekt, a jednocześnie pracę Jutro nie przyjdzie nigdy.

- Projekt Katarzyny Krakowiak i Mirosława Bałki jest pytaniem o znaczenie słów i znaków, którymi się komunikujemy, ale nie porozumiewamy. Tytuł wystawy sugeruje niemożliwość dalszej narracji, niemożliwość spełnienia się przyszłości w momencie przekreślenia teraźniejszości. Zawiera się w nim także paradoks niemożności określenia czasu: jutro nigdy nie nadchodzi, ponieważ z naszego punktu widzenia każdą chwilę musimy określać jako teraźniejszą. W świecie bez przyszłości, w rzeczywistości skazanej na wieczną teraźniejszość, stajemy wobec niemożliwości zarówno transgresji, jak i transcendencji - pisał o nim Marek Wasilewski.

A Bałka to jeden z najbardziej rozpoznawalnych twórców współczesnych. Brał udział m.in. w Biennale w Wenecji, Sydney czy Sao Paulo. Jego prace znajdują się np. w londyńskiej Tate Modern, nowojorskim MOMA, sztokholmskim Moderna Museet, łódzkim Muzeum Sztuki czy warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej.

Katarzyna Krakowiak z kolei zajmuje się rzeźbą i architekturą, używając przy tym również wielu mediów komunikacyjnych, przede wszystkim dźwięku. W 2012 roku otrzymała specjalne wyróżnienie za wystawę solową w Pawilonie Polskim na 13. Międzynarodowej Wystawie Architektury La Biennale di Venezia Common Ground.

Anna Dycha
anna.d@bialystokonline.pl