Kultura i Rozrywka
WróćNazywano go białoruskim Chopinem. Festiwal im. Jana Tarasiewicza
2013-05-12 00:00:00
Kilka walizek, zegarek, połamana płyta, rękopisy, przybory toaletowe, ale też pianino. W foyer Opery i Filharmonii Podlaskiej otwarto zakątek pamięci poświęcony Janowi, Tarasiewiczowi, wybitnemu białoruskiemu kompozytorowi urodzonemu w Sokółce. Były też koncerty, wystawy i pokazy – a wszystko w ramach Festiwalu im. Jana Tarasiewicza.
Anna Dycha
Do dziś zachowało się 110 utworów kompozytora. Pisał pieśni inspirowane białoruskim folklorem, utwory na chór i zespoły kameralne, ale przede wszystkim utwory fortepianowe. Jego biografię przypomniały prace Viktara Skarabahatava – białoruskiego śpiewaka operowego oraz książka W stronę Tarasiewicza Hanny Kondriatuk-Świerubskiej, dziennikarki białoruskiego tygodnika Niwa w Białymstoku. Spuściznę kompozytora przechowywał, a następnie przekazał do archiwum w Mińsku jego przyjaciel, Anatol Czerapiński, który także ufundował pomnik na mogile Tarasiewicza na cmentarzu prawosławnym w Sokółce.
Teraz zakątek pamięci poświęcony Tarasiewiczowi (przedmioty udostępniło Białoruskie Towarzystwo Historyczne) powstał w Operze przy Odeskiej. Podczas trzydniowego festiwalu (10-12 maja) odbyła się także debata poświęcona stosunkom polsko-litewskim, połączona z promocją książki „My nie bracia, my sąsiedzi”, która zawiera teksty i dokumenty o stosunkach polsko-litewskich widzianych z polskiej perspektywy. Festiwal poruszać ma bowiem również tematy poświęcone pograniczu.
– Jeżeli cokolwiek wiemy o Litwie, to jest to obraz mocno wypaczony – mówił historyk Krzysztof Buchowski, prof. Uniwersytetu w Białymstoku. – Ciągle chcemy w Litwinach widzieć braci, a to niekoniecznie jest dobrze przez nich odbierane.
Festiwal był też znakomitą okazją do poznania twórczości Tarasiewicza. W koncertach wystąpili artyści polscy i białoruscy oraz Chór Opery i Filharmonii Podlaskiej. Otwarto też wystawę obrazów Olega Kobzara. Postać kompozytora przypomniał film Jerzego Kaliny.
Dobry początek odkrywania muzycznej historii na nowo. Patronowaliśmy festiwalowi.
Teraz zakątek pamięci poświęcony Tarasiewiczowi (przedmioty udostępniło Białoruskie Towarzystwo Historyczne) powstał w Operze przy Odeskiej. Podczas trzydniowego festiwalu (10-12 maja) odbyła się także debata poświęcona stosunkom polsko-litewskim, połączona z promocją książki „My nie bracia, my sąsiedzi”, która zawiera teksty i dokumenty o stosunkach polsko-litewskich widzianych z polskiej perspektywy. Festiwal poruszać ma bowiem również tematy poświęcone pograniczu.
– Jeżeli cokolwiek wiemy o Litwie, to jest to obraz mocno wypaczony – mówił historyk Krzysztof Buchowski, prof. Uniwersytetu w Białymstoku. – Ciągle chcemy w Litwinach widzieć braci, a to niekoniecznie jest dobrze przez nich odbierane.
Festiwal był też znakomitą okazją do poznania twórczości Tarasiewicza. W koncertach wystąpili artyści polscy i białoruscy oraz Chór Opery i Filharmonii Podlaskiej. Otwarto też wystawę obrazów Olega Kobzara. Postać kompozytora przypomniał film Jerzego Kaliny.
Dobry początek odkrywania muzycznej historii na nowo. Patronowaliśmy festiwalowi.
Anna Dycha
anna.d@bialystokonline.pl
anna.d@bialystokonline.pl