Kultura i Rozrywka
WróćKrzysztof Gedroyć o Piwonii, niemowie, głosach: Ta książka na mnie spłynęła
2013-01-27 00:00:00
Spotkaniem z Krzysztofem Gedroyciem, autorem książki Piwonia, niemowa, głosy, Centrum im. Ludwika Zamenhofa rozpoczęło cykl poświęcony pretendentom do Nagrody Kazaneckiego.
A.D.
Słowo o nominowanej powieści. Lata pięćdziesiąte, wschodnie obszary powojennej Polski. Milicjantka Piwonia prowadzi śledztwo w sprawie morderstwa. Mikołaj, podporucznik UB zaplątany w romans z ofiarą, próbuje zacierać ślady. O morderstwo podejrzewany jest ksiądz Kulesza, nakłaniany teraz do współpracy z UB. Folklor komunistyczny, lokalna nowomowa powstała wskutek przemieszania miejscowego dialektu i żargonu propagandy - wszystko i śmieszne, i straszne.
Prowadzący spotkanie Ignacy Karpowicz dopytywał, skąd pomysł na tego rodzaju powieść.
- Książka powstała osiem lub dziewięć lat temu, nie wiedząc, że to właśnie ta książka – opowiadał Krzysztof Gedroyć. – Przez kolejne lata szukałem formy do opowiedzenia tej historii. Rozwiązanie przyszło przez zastosowanie charakterystycznej mowy. Całość napisałem w około 5 miesięcy, potem były około 2 lata związane z redakcją. Ta książka właściwie na mnie spłynęła.
Piwonia, niemowa, głosy napisana jest charakterystycznym, wystylizowanym językiem.
- Profesor Miodek nazywa go stylizowanym językiem polsko – białoruskiego pogranicza – wyjaśnia pisarz. – Ta mowa, a nie język, zawiera klimaty różnych dialektów obecnych na Białostocczyźnie. Zainteresowała mnie. To mowa nieliteracka, jest swobodna, można robić w niej błędy, tworzyć nowe sformułowania.
Karpowicz pytał też Gedroycia o Białystok wielokulturowy. – To oficjalna etykietka, która dobrze brzmi. Ale Białystok jest mentalnie polsko – ruski. Ten miks jest czymś niezwykle oryginalnym, to jest cecha szczególna naszego miasta – mówił pisarz.
Karpowicz przyznał, że spotkał się wyłącznie z superlatywami w odniesieniu do książki. – Choć wiele osób przyznaje – i ja należę do tej grupy – że do 30 strony ciężko im się przyzwyczaić do języka narratora - dodał.
- Jesteś kolejną osobą, która mówi o tym, że do 30 strony książka stawiała opór, potem czytelnik wsiąkł w tę mowę – odpowiadał Gedroyć. – Zaskoczyło mnie, że książka ma w Białymstoku dobry odbiór. Niektórzy mówią, że przeczytali ją w jedną noc. Zależało mi, by czytało się ją wartko.
Kolejnym gościem CLZ będzie Mira Łuksza, nominowana do Nagrody Kazaneckiego za tom wierszy Biały stok.
Prowadzący spotkanie Ignacy Karpowicz dopytywał, skąd pomysł na tego rodzaju powieść.
- Książka powstała osiem lub dziewięć lat temu, nie wiedząc, że to właśnie ta książka – opowiadał Krzysztof Gedroyć. – Przez kolejne lata szukałem formy do opowiedzenia tej historii. Rozwiązanie przyszło przez zastosowanie charakterystycznej mowy. Całość napisałem w około 5 miesięcy, potem były około 2 lata związane z redakcją. Ta książka właściwie na mnie spłynęła.
Piwonia, niemowa, głosy napisana jest charakterystycznym, wystylizowanym językiem.
- Profesor Miodek nazywa go stylizowanym językiem polsko – białoruskiego pogranicza – wyjaśnia pisarz. – Ta mowa, a nie język, zawiera klimaty różnych dialektów obecnych na Białostocczyźnie. Zainteresowała mnie. To mowa nieliteracka, jest swobodna, można robić w niej błędy, tworzyć nowe sformułowania.
Karpowicz pytał też Gedroycia o Białystok wielokulturowy. – To oficjalna etykietka, która dobrze brzmi. Ale Białystok jest mentalnie polsko – ruski. Ten miks jest czymś niezwykle oryginalnym, to jest cecha szczególna naszego miasta – mówił pisarz.
Karpowicz przyznał, że spotkał się wyłącznie z superlatywami w odniesieniu do książki. – Choć wiele osób przyznaje – i ja należę do tej grupy – że do 30 strony ciężko im się przyzwyczaić do języka narratora - dodał.
- Jesteś kolejną osobą, która mówi o tym, że do 30 strony książka stawiała opór, potem czytelnik wsiąkł w tę mowę – odpowiadał Gedroyć. – Zaskoczyło mnie, że książka ma w Białymstoku dobry odbiór. Niektórzy mówią, że przeczytali ją w jedną noc. Zależało mi, by czytało się ją wartko.
Kolejnym gościem CLZ będzie Mira Łuksza, nominowana do Nagrody Kazaneckiego za tom wierszy Biały stok.
Anna Dycha
anna.d@bialystokonline.pl
anna.d@bialystokonline.pl