Aktualności

Jan Tarasiewicz był twórcą stu kilkudziesięciu utworów: koncertów fortepianowych, kompozycji fortepianowo-instrumentalnych, wokalnych i utworów chóralnych. Romantyk i ekspresjonista; czerpał z kultury Wielkiego Księstwa Litewskiego łącząc klasykę i regionalizm. W sprzyjającym mu czasie miałby szansę na błyskotliwą karierę oraz sławę - jego uczniowie porównywali go z Chopinem czy Rachmaninowem. Sam Tarasiewicz podkreślał, że źródłem jego natchnienia była pieśń białoruska i klasyka światowa.

Jan Tarasiewicz urodził się w 1893 r. w Sokółce. W latach 1908–1915 studiował w Konserwatorium w Petersburgu, potem uczył gry na pianinie w Grodnie, Sokółce i Białymstoku. Przed wkroczeniem Armii Radzieckiej wyjeżdża do Wilna, a następnie do Rygi, gdzie utrzymuje się z malowania portretów przechodniom. W roku 1941 wraca w rodzinne strony, do majątku Szyndziel. Po wojnie przenosi się do Sokółki, a po otrzymaniu nakazu jej opuszczenia zamieszkuje w Białymstoku, gdzie pracuje jako nauczyciel muzyki w Niższej i Średniej Szkole Muzycznej Heleny Frankiewicz. Tu po raz pierwszy styka się z nim przyszły światowej sławy dyrygent Jerzy Maksymiuk, który o Tarasiewiczu powiedział - „On spowodował, że jestem tym kim jestem. Jerzy Maksymiuk, którego znacie – to jego zasługa!”.
Zmarł w 1961 r. w Białymstoku na atak serca.

Pomysł, by postać Jana Tarasiewicza szczególnie upamiętnić w Białymstoku narodził się wśród radnych z Forum Mniejszości Podlasia. Zaproponowali oni, by jego imieniem nazwać powstałe kilka lat temu rondo na Wygodzie, na skrzyżowaniu ulic: 27 Lipca, Dolistowskiej i Brzechwy (przy zakładzie poprawczym).
- To naprawdę postać godna upamiętnienia - mówi radny Sławomir Nazaruk.
Jego propozycję już poparła większość radnych. Tabliczka z nazwiskiem wybitnego muzyka stanie na rondzie za około 2 tygodnie.

Ewelina Sadowska-Dubicka
ewelina.s@bialystokonline.pl