Kultura i Rozrywka

Wszystko zaczęło się od pewnego zdania. Była taka jedna, która w czasie wojny miała romans z Niemcem - powiedział Karpowiczowi jego wuj - Leon Tarasewicz. Młoda, niepiśmienna chłopka przeżyła płomienny, acz krótki, bo zaledwie dwutygodniowy romans z esesmanem. A wszystko działo się na podlaskiej wsi. Słuczanka, Królowe Stojło, Waliły. Historię postanowił wykorzystać Ignacy Karpowicz w Sońce. Ale praca nad książką do najłatwiejszych nie należała. Jednak pisarz powtarza, że to najważniejsza jego powieść.

- Najważniejsza, bo stąd. To powieść podlaska, tutejsza - mówił Karpowicz. - Pierwszy jej wariant wypłynął ze mnie dość szybko, ale zdawałem sobie sprawę, że jest to półprodukt. Przez 7 lat poprawiałem, a przede wszystkim wyrzucałem. Pozbyłem się około jednej trzeciej tekstu.

Główni bohaterowie to Sońka i jej kochanek Joachim Castorp. Sońka, która żyła po wojnie na Podlasiu, ale Ignacy nie miał odwagi się z nią spotkać i rozgrzebywać historii. Ta bohaterka powstała więc ze spotkania, do którego nie doszło. Z kolei pierwowzór Joachima Ignacy wypatrzył w... Ameryce Południowej, dokładnie w Argentynie, która była mekką nazistów. Castorp to z kolei nazwisko bohatera Czarodziejskiej góry - powieści, którą Karpowicz fascynował się w młodości. Pełnoprawnymi bohaterami są także mówiący kot Jozik, pies Borbus i krowa Mućka.

- Jak rozumieć zdanie padające w książce - wszyscy jesteśmy dziećmi Sońki? - pytał prowadzący spotkanie Julian Kurkiewicz.

- To hołd złożony Sońce, która wykazała się dużą odwagą, dziś powiedzielibyśmy cywilną, i nie zgodziła się na to, by sytuacja zniszczyła jej miłość - odpowiadał Karpowicz. - Chcę, by Sońka zmieniła czytelnika, ale by opowieść o tej zmianie wymykała się słowom.

Wkrótce będziemy mogli obejrzeć sceniczną realizację powieści. Wystawienia podejmie się Teatr Dramatyczny w Białymstoku.

Anna Dycha
anna.d@bialystokonline.pl